Bujinin tarihi ilk kim buldu mucidi kimdir kim icat etmiş nerde nasıl icad etmiş

İçten yanmalı motorların, genellikle hepsinde (dizel motorları hâriç) yanma odasındaki yakıt-hava karışımını ateşlemek için kullanılan devre elemanı.
Bilindiği gibi içten yanmalı motorlarda piston, yakıt-hava karışımını sıkıştırmak için yukarıya doğru çıkar. Bu sıkıştırma işi bittiği an yakıtın tutuşması lâzımdır. İşte bu anda ortam içinde bulunan bujinin merkez elektrodu ile silindir

bloğuna bağlı olan şase elektrodu arasında bir kıvılcım meydana gelir. Bu
iki elektrot arasında yaklaşık 0,75 milimetrelik bir hava boşluğu vardır. Bu kıvılcım yakıtı ateşler ve âni genişleme sonucu piston geriye itilir.
Bujinin çalışma sıcaklığına göre çeşitli tipleri vardır. Genellikle 400-850°C arasında iyi sonuç verirler.
Sıcaklığın yüksek olması elektrot ucuna biriken karbonun yanması içindir. 850°C altında olması ise
kendiliğinden ark yapmaması içindir. Bujinin yapısında elektrot ve bunun etrafında yalıtkan olarak
porselen vardır. Ayrıca ateşleme elektrodu tarafı motor gövdesine vidalanabilmesi için dişli yapılmıştır,
şase buraya bağlanır. Bujinin çalışması 6~12 V’luk akü geriliminin 15.000-25.000 V’a çıkarılmasıyla
sağlanır. Bu işi endüksiyon bobini yapar.

Sir Oliver Lodge adlı bir adam, ölümünden önce 1840 yılında ilk elektrikli kıvılcım ateşleme sistemi oluşturdu. Edmond Berger adında bir adam tarafından 2 Şubat 1839. Onun icadı patentli asla rağmen, buji bugün bildiğimiz en yakın sürümü.