Çakmağın çakmak tarihi ilk kim buldu mucidi kimdir kim icat etmiş nerde nasıl icad etmiş

Kibrit bulunmadan önce ateş için kıvılcım çıkaran çelik âlete verilen ad. Eski çakmaklı tüfeklerde taşa çarpıp kıvılcım çıkarmak sûretiyle barutu
ateşlemede kullanılan âlete de bu ad verilirdi.
Çakmak çakıldığında kıvılcımların tutuşması için ağaçların gövdelerinden alınıp kurutulan, kolayca tutuşabilen, kav denilen maddeler kullanılırdı.

Kav taşın üstüne konulur, sol elin baş ve işâret parmakları arasında sıkıştırılırdı. Sağ elde tutulan çakmağın taşa vurulması sûretiyle de çıkan kıvılcımla yanma sağlanırdı. Sonraları kav yerine pamuk ipliğinden fitiller kullanıldı. Çakmak, taş, kav veya fitil, deriden yapılmış ağzı büzmeli bir kesede muhâfaza edilirdi.
Günümüzde çakmak daha çok sigara yakımında kullanılmaktadır. Ayrıca bütangaz tipi ocakları tutuşturmak için kullanılan âletlere de çakmak denmektedir. Önceleri benzinli sonraları gazlı olan çakmaklar yerine manyetolu çakmakların kullanılması yaygınlaşmıştır. Kibrit kutusundan çok küçük ve
zarifleri yapılan çakmaklar çok kullanışlı olmaktadır.

The first lighters were invented in the 16th century and were converted flintlock pistols that used gunpowder. One of the first lighters was invented by the German chemist named Johann Wolfgang Döbereiner in 1823 and was often called Döbereiner’s lamp.[1] This lighter worked by a reaction of hydrogen to platinum sponge, which gave off a great amount of heat. The device was very large and highly dangerous and fell out of production by the end of the 19th century.[1]
The patenting of ferrocerium (often misidentified as flint) by Carl Auer von Welsbach in 1903 has made modern lighters possible. When scratched, it produces a large spark which is responsible for lighting the fuel of many lighters, and is suitably inexpensive for use in disposable items.
Using Carl Auer von Welsbach’s flint, companies like Ronson were able to develop practical and easy to use lighters. In 1910 Ronson released the first Pist-O-Liter and in 1913 the company developed its first lighter, called the “Wonderlite”, which was a permanent match style of lighter.[2]

The Zippo lighter and company were invented and founded by George G. Blaisdell in 1932. The Zippo was noted for its reliability, “Life Time Warranty” and marketing as “Wind-Proof”.[3] Most early Zippos used naphtha as a fuel source.
In the 1950s there was a switch in fuel choice from naphtha to butane, as butane allows for a controllable flame and has less odour.[4] This also led to the use of piezoelectric spark, which replaced the need for a flint wheel in some lighters and was used in many Ronson lighters.